Bir varoluşçunun Günlükleri Bölüm 17

Günlerden hüzün
Saat hüznü özlem geçiyor
Bilmiyorum ne haldeyim
Gitmek bilmiyorum bi yerine
Sığınacak liman arıyorum
Etrafım puslu
Cok korkunç rüyalar görüyorum
Aklım kaldırmıyor
Ve güneş bana eşlik eder mi
Gün batımında
Gökyüzü patladı sanki
Gümüş rengi bir parıltı
Etrafımı sarıyor
Olacak iş değil
Olmuyor sensiz
Olmuyor ya
Koşan atlar
Toprak hüzün mu kokar böyle
Bir ani ruzgar
Alsa götürse senin yanına